นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
Meeting Awagee
เป็นเรื่องของเราเทพจาก 3 โลกจะมาประชุมกัน ซึ่งปีนี้นรกเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุมครั้งนี้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามได้เลยค่ะ
ผู้เข้าชมรวม
911
ผู้เข้าชมเดือนนี้
10
ผู้เข้าชมรวม
911
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 5 ธ.ค. 58 / 17:54 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เป็นเรื่องของเราเทพจาก 3 โลกจะมาประชุมกัน ซึ่งปีนี้นรกเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุมครั้งนี้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามได้เลยค่ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Meeting Awagee
บรรยาาศทั่วไปร้อนั มีอุหภูมิสูมาว่า 3,000 อศาเลเียส ทะเลเพลิสีแยัลุโิ่วอย่า่อเนื่ออยู่้านล่าอ้นหุบเหว สะเ็ไฟแระายในอาาศเป็นระยะ ๆ หามีสิ่มีีวิธรรมาหลผ่านเ้ามาที่นี่ ร่านั้นหลอมเหลวแหลละลาย ไหม้เรียมเป็นุลในทันที
แผ่นฟ้า้านบนเป็นสีำทมึน ลืนินและแผ่ระายวามน่าสะพึลัวออมา ลมพัลิ่นอายแห่วามายล่อลอยอยู่ทั่วทุอูอาาศ
ทันในั้น!!
บรรยาาศ้านบนทีู่สบนิ่ลับปั่นป่วนและหมุนวนราวับพายุ ่อนะปราแสสว่าสีาวทอลำลมาสู่พื้นินสีเทาเบื้อล่า แสาวระยิบระยับ่อัวึ้นแล้วาหายไปพร้อมับลำแสสีาวนั้น
บุรุษหนุ่มยับัวออาา้นไม้สีำที่ยืนะห่านอยู่อย่าเียวาย ิ่้านหิอเี้ยว ูราวับอุ้มืออปิศา เาสาวเท้าออาารรออยารมาเยือนอเทพแห่สวรร์ ผ้าลุมสีเลือหมูพริ้วามท่วทำนออาร้าวเิน ร่าเทพธิาน้อยในุสีาวบริสุทธิ์ปราัวอยู่เบื้อหน้าแล้ว
“ท่านผูุ้มแห่นร สบายีหรือ” เสียใสอเธอล่าวทัทายึ้น่อน เมื่อยมทูหนุ่มเินมาหยุอยู่รหน้า สัเเห็นใบหน้าอเาร้านล้ำลไปมา
ผู้ถูทัทายยิ้มเล็ ๆ ที่มุมปา เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์อย่าเย
“้าสบายี ยินี้อนรับารมาเยือนแนนร” เาผหัวให้เธอเล็น้อย
“รบวนท่านแล้ว ริ ๆ ไม่น่าลำบาท่านเลย เพราะนี่็ไม่ใ่รั้แรที่้าเินทามานร”
เา้อมอใบหน้าามนั้น่อนล่าว่อไป้วยเสียราบเรียบ
“ริอยู่ว่า ท่านเยมา แ่อย่าลืมสิว่า เราัารประุมระหว่า 3โล ทุ 100 ปี และแ่ละปี็เวียนันเป็นเ้าภาพระหว่าสวรร์ มนุษย์ และนร เป็นเวลาว่า 300 ปีทีเียว ว่าที่ท่านะลมาเยือนนรอีรั้ ที่สำันรมีารเปลี่ยนแปลไปมา ้าเรว่า ท่านอาะหลทาไ้” เารู้สึว่า ไม่ไ้เอันมานานถึ 100 ปี แ่เธอูสใสว่าเิม เหมือนอ่อนเยาว์ล แม้เทพธิาะเล้าผมึ้นเป็นมวยอยู่ที่ท้ายทอย ะทำใหู้ามส่าน่าเรามเป็นผู้ให่ึ้นบ้า็าม
“อย่าไรเสีย…้า็ยัอเป็นห่วท่านไม่ไ้หรอ” บุรุษหนุ่มหันมาสบาสวยู่นั้น แววาอเทพธิานิ่สบและเปี่ยมไป้วยวามเมารุา
ำพูประโยสุท้ายอผูุ้มนรทำให้เทพธิานิ่อึ้ไปรู่หนึ่ วามรู้สึหวั่นไหววาบเ้ามาแทนที่ ั่ววินาทีเมื่อสิลับมาทัน ึลบวามรู้สึนั้นให้เลือนหายไป ้วยพลัอิที่ไ้รับารฝึฝน ัเลามาอย่าีแล้ว
“ท่านมารอ้านานรึเปล่า” สาวน้อยในุาวสะอาเปลี่ยนเรื่อ
“้ารู้…ท่าน้อมา่อนเวลาเสมอ”
“้าไม่อบวามเร่รีบ และเผื่อะไ้มีเวลาเินเล่นพัผ่อนบ้า” เทพธิาพูพลามอรไป้าหน้า
“เินเล่นับ้าหรือ?” เทพแห่นรหยอล้อ
เทพธิาไม่อบ ีสีหน้าเรียบเย แ่แอบอมยิ้มอยู่ในใเียบ ๆ
ทั้สอเินมาหยุรสะพานหินหัวะโหลที่ทอัวยาว้ามหุบเหวเพลิมระ เบื้อล่ามอเห็นทะเลเพลิวูบไหวอยู่ลิบ ๆ ลูสะเ็ไฟระทบันแระายในอาาศเป็นระยะ ๆ
===================
“สะพานหินนี้เิาารนำหัวระโหลมาอัันให้แน่น สร้าเป็นสะพาน้ามหุบเหวเพลิมระ มีอายุมาว่าพันปีมาแล้ว” ยมทูหนุ่มสาธยายวามเป็นมาอสะพานหินเ่าแ่รหน้า
สอเทพาสอโลเินเียู่ันไปบนสะพานหิน เสียเินระทบับหัวระโหลบนพื้นสะพาน เิเสียัที่ไม่อาบรรยายไ้ว่าเป็นเสียอย่าไรเหมือนัน
“เราะัเลือหัวะโหลมนุษย์ุภาพี ที่ยัสมส่วน และมีวามแ็แรสมบูร์ มีนาใล้เียัน มาสร้าเป็นสะพานหินแห่นี้” เาเล่า่อไป้วยน้ำเสียราบเรียบ มอรไปยัฝั่ร้ามอสะพาน
“ลืน…น…น….!!!!!!!”
เิเสียัสนั่นอสะพานหินที่อยู่ใ้ฝ่าเท้า พร้อม ๆ ับเสียร้อ้วยวามใอเทพธิาที่ัสะท้อนไปทั่วหุบเหว
ผูุ้มนรหันวับไปมออย่าใหาย!!
เมื่อมอเห็นสะพานหินบาส่วนแหัพัทะลายลไป่อหน้า่อา เศษหินหัวะโหลระายเป็นเสี่ย ๆ ิ่ลสู่เบื้อล่าอหุบเหวเพลิมระ ไปพร้อมับร่าอเทพแห่สวรร์
“ปริา…………….!!!”
ยมทูร้อเรียื่ออเทพธิาอย่าใสุี แล้วรีบระโนามลไป พุ่ทะยานสู่เบื้อล่าอหุบเหวอย่ารวเร็ว มืออันแ็แร่ว้าร่าอเทพธิามาไว้ในอ้อมแนไ้ทันท่วที่อนที่ะิ่ลสู่ทะเลเพลิ ึผ้าลุมสีเพลิลุมร่าให้เทพธิา แล้วพาเหาะึ้นสู่เบื้อบน
ลมระโแรพัระหน่ำลมาผ่าน่อว่าอหุบเหว้านารพุ่ทะยานึ้นสู่้านบน ทำให้ยมทู้อใ้แรำลัมาึ้นเป็นสอสามเท่า เาพยายามฝืนพุ่ัวึ้นไป แม้ะเริ่มรู้สึเหน็เหนื่อย
“ายล่ะ!! พลัอ้าำลัลลเรื่อย ๆ”
เริ่มรู้สึว่าำลัถูลมนั้นโถมระหน่ำลสู่เบื้อล่าเ้าไปทุที วามัวลใยิ่ทำให้พลัอเาลลเร็วึ้นว่าเิม
ผูุ้มนรระับร่าในอ้อมแนแน่นึ้น รวบรวมสิทั้หม ทำสมาธิรวมิให้เป็นหนึ่ ึพลัส่วนสุท้ายออมา ิที่รวมันนิ่แน่วแน่ เิพลัมหาศาล พุ่ัวึ้นสู่้านบน ฝ่าลมระโแรึ้นมายัหน้าผาไ้อย่าปลอภัย
บุรุษหนุ่มยืนนิ่อยู่บนเิผา สอแนอันแ็แรโอบอุ้มร่าเทพธิาน้อยไว้อย่าทะนุถนอม สายลมแห่วามายพัมาปะทะอย่าแผ่วเบา พาเสื้อผ้าและเส้นผมประบ่าอยมทูปลิวพริ้วไปอย่า้า ๆ ท่วท่าามส่า ไม่ไ้แล้เ๊หล่อ แ่ทว่า ลับูหล่อ เท่ ราวับพระเอหนัีน
เา้มลมอหิสาวในอ้อมแน ้วยรอยยิ้มน้อย ๆ ที่แ้มอยู่ในสีหน้าและแววา ลิ่นหอมรวยรินอเทพธิาล่อลอยมาสัมผัสปลายมูแผ่วเบา สอแนเรียวเล็อสาวน้อยอร่าอบุรุษหนุ่มไว้แน่น แถมหลับาปี๋ ุหน้าับอว้านั้นอย่าน่าเอ็นู
แวบหนึ่ที่ยมทูนรอยาหยุเวลาให้นิ่ันอยู่เ่นนี้ลอไป แ่้วยวามสำนึที่ไม่อาวยโอาสล่วเินเทพธิาน้อยในอ้อมแนไ้ เพราะนั่นัับนิสัยอผูุ้มแห่นร
“ท่านปลอภัยแล้ว เทพปริา” น้ำเสียนั้นอ่อนโยน และเือ้วยวามห่วใยอยู่เ็มเปี่ยม
เสียนุ่ม ๆ ที่ัึ้น้าหูอเทพธิา เรียสิให้ลับืนมาอย่ารวเร็ว
สาวน้อยลืมาโพรอย่าอใ!! รีบหมือหแนที่อร่าบุรุษหนุ่มลับมาทันที
ยมทูลแนล้า ๆ ประอสาวน้อยให้ยืนบนพื้นินอย่ามั่น แล้วึละมือออาร่านั้น ใบหน้าอเาเรียบเย แ่แฝรอยยิ้ม่อนอยู่ในวาสีสนิมเหล็
เทพปริาีสีหน้าไม่ถู พยายามบัับสีหน้าให้เป็นปิที่สุ แ่ในใว้าวุ่น
“ท่านอาบน้ำบ้าหรือเปล่า รู้สึะมีลิ่นุ ๆ นะ” เทพธิาพูแ้เ้อ พลา้มหน้าุ ๆ มอไปทาอื่น
เทพแห่นรหัวเราะ๊าออมาอย่าไม่ลัวเสียอิมเม ยอมทิ้มาเ้ม ๆ อยมทูไปอย่า่ายาย
“นี่!!! ท่านหัวเราะ้าหรอ!!! “ เธอหันวับมามอทันที พลาเริ่มทำเสียเียว ๆ อย่าลืมัว
ผูุ้มนรรีบหุบยิ้ม แ่แอบหัวเราะ๊า่ออยู่ในใ ทิ้ไว้แ่รอยยิ้มบา ๆ อยู่ในสีหน้า มออาารปั้นปึ่อเทพธิา เวลานี้นั้น่าน่ารัน่าัเสียนี่ระไร
“อย่ายิ้มเยาะ้าไ้มั้ย! หยุะทีสิ!! “ ถึะโรธแ่ไหน เทพธิา็ไม่เยเอื้อมมือแสนามนั้นมาระทบระแท้อายยมทูนรแม้แ่รั้เียว
“แล้วท่านอยาให้้าทำหน้าแบบไหนล่ะ ท่านบอมาสิ! ้าะทำามที่ท่าน้อารนะ ้าทำไ้ทุสีหน้าแหละ” แล้วพยายามแสร้ีสีหน้าเ่อ่า ึสีหน้าให้โรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วัสีหน้าลับให้ึมเศร้าหม่นหมอ สีหน้ายมทูเปลี่ยนภาพพน์ไปเรื่อย ๆ ราวับารายภาพสไล์
“บ้า! ท่านมันบ้าริ ๆ” เทพธิาอหัวเราะในท่าทีลีลาอเาไม่ไ้
“อืม…ะบออะไรให้นะ ้าน่ะ ปิไม่ไ้อาบน้ำหรอ ็อยู่นร รำแ่านหนั รวาน ุมนัโทษทุวัน ไม่มีเวลาอาบน้ำหรอ แ่…” เาทิ้เสียหายไปในลำอ
“ถ้า้ารู้ว่า ท่านะมา ้าะอาบน้ำ่อนมาพบท่านเสมอ” ำพูนั้นทำให้เทพธิาอวาบไหวในใไม่ไ้
“ท่านะรอพบธิาสวรร์ผมสีเินล่ะสิ” เธอรีบเไถึธิาแสนสวยแห่แนสวรร์
“เปล่าเลย…้าะรอเอธิาสวรร์ทำไม ้าลัวาบสีเินอเ้าายแห่เทพมาว่านะ ลัวะามมาฟัน้ายัะฝานผลไม้น่ะ ้า็แย่สิ! ไหนะาบสีปีแมลทับที่ทรอาุภาพอีล่ะ สสัย้าไม่้อไปผุไปเิันเลยมั้” ยมทูอบยิ้มน้อย ๆ ้อมอฝ่ายร้ามไม่วาา
“แ่้าอบัเลยนะ าบสีปีแมลทับอ่ะ สวยน่าูเลย”
“โอ๊ย!! อธิบายะยาวเียวนะ ะรัใรทำไมแ่นี้็ปอะแล้วล่ะ”
“หึ…หึ…” เาหัวเราะอยู่ในลำอ
“้าไม่นิยมแย่อใรที่เามีเ้าอับอแล้วนะ มันบาป ผิศีลนะ เ้า็รู้ีนี่ ไม่เห็นเหรอ ที่สัมมนุษย์วุ่นวายถึเพียนี้ เพราะผิศีล้อ 3 ันเป็นำนวนมา เร็ว ๆ นี้ไู้่าวหรือเปล่า ับอนาันทั้รอบรัว สามีหึภรรยาทิ้ให้เลี้ยลู เลยัาร่าายทั้รอบรัว หรือะเป็น หนุ่ม่าสาวม่ายเนื่อาไปิพันหนุ่มนอื่น แล้วระเบิสมอัวเอายาม หรือะเป็นหมอหนุ่มับอนา่าแฟนสาว อนนี้ยั้อิุรอำเนินีอยู่ นี่แ่ยัวอย่าเล็น้อยนะ” ยมทูพู้วยน้ำเสียเรียึ้น
“่าแ้ัวไปไ้เรื่อยนะท่าน”
เทพธิาแล้แวะอย่าไม่ยอมแพ้ แ่แอบื่นมวามิอยมทูอยู่ในใ สมแล้วที่เาเป็นผูุ้มแห่นร
“็้าไม่ใ่เ้าายแห่วามมืนี่นา ที่ะ้อเียบไม่พู เอาแ่รัษาอิมเมน่ะ นสาว ๆ พาันหลรั เ็มไปหมแล้ว แม้แ่เ้า….้วยรึเปล่า….” น้ำเสียประโยสุท้ายเบาลาหายไป
“วามรัไม่ไ้เิึ้น่าย ๆ อย่าที่ท่านพูหรอ มันมีหลายเหุและปััยที่ประอบัน”
ยมทูหนุ่มมอหน้าเทพธิา เพิ่มอเห็นเม่าวันทะเลเพลิับอยู่ที่ใบหน้านั้น
“หน้าอท่านมอมแมมเียว ้าอโทษที่ไม่ไ้รวูถนนหนทาในนรให้ี ทำให้ท่าน้อลำบา” พลายผ้าลุมสีเพลิบรรเ็เม่าวันบนใบหน้าเทพธิาให้าหายไป
เทพแห่สวรร์นิ่ันไปั่วอึใ ่อนะรีบึผ้านั้นมาเ็เสียเอ เพราะมีเพียผ้าลุมสีเพลิเท่านั้นที่ลบเม่าวันาทะเลเพลิไ้
“ที่ริท่านไม่ำเป็น้อโลไป่วย้าาทะเลเพลิเลย ท่าน็รู้ีว่า ทะเลเพลิไม่อาทำอันรายเหล่าเทพาสามโลไ้”
“็้าเห็นเ้าใร้อเสียหลเลย ้า็เลยพลอยใไป้วย” ยมทูหยุไปรู่หนึ่ แ่สายายัไม่ละาวหน้าสวยนั้น
“้าเป็นห่วท่านมาเลยนะ” เาพู่อในใ พลาบอ้วยแววาแทนำพู
“แล้วะให้้าะโหน้า ะโนถามท่านว่า เล่นทะเลเพลิสนุไหม ึ้นมาไ้แล้วนะ เหรอ!!” พูพลาทำสีหน้ายียวนวนประสาทประอบ “แล้วูสิ นาโนแ่เม่าวัน ท่านยัมอมแมมนานี้เลย ถ้าลไปในทะเลเพลิ ี้เถ้าไฟ้อเปรอะเสื้อผ้าเนื้อัวอท่านอี มีหวั ้า็้อถูท่าน่อว่าอีนั่นแหละ” ายหนุ่มอออย่าไม่่อยเ้าใ ทำไมผู้หิอบลอใ และเไ ทำไม่รู้ไม่ี้อยู่เรื่อยเลยนะ ทำไมไม่ยอมบอ และแสวามรู้สึริ ๆ อัวเอให้เารู้บ้า แ่็้อวยับประโยถัมา
“อบใท่านมานะ ที่่วย้า และเป็นห่ว้าเสมอ” เป็นรั้แรที่เทพธิาเอ่ยอบุยมทูนร
======================
เทพหนุ่มแห่นรยืนนิ่เียบันมานานแล้ว
“เป็นอะไรหรือเปล่า ท่านผูุ้มแห่นร” เทพธิารู้สึเป็นห่ว เมื่อเห็นเายืนเียบไปนานมา
ำถามนั้นทำให้ยมทูึิลับมาาเหุาร์เมื่อ 600 ปี่อน ที่นรเป็นเ้าภาพารประุมรั้ที่ 2 เาอึอัเล็น้อย่อนหันมาสบาเทพแห่สวรร์ที่ยืนอยู่้าาย
“เปล่า…หรอ…้าสบายี” เาอบไปอย่าอ้อมแอ้ม
“แ่ำลัิถึวามหลัอยู่น่ะ” ยมทูไ้แ่พู่อในใ
“ท่านูเหน็เหนื่อยมานะ านในนรหนัหนามาหรอ” เทพธิามอเห็นร่อรอยวามอิโรยบนใบหน้ามเ้มอยมทู
“เ้าายรัิาลไม่ไ้่วยารานอท่านบ้าเลยเหรอ”
“เาเป็นถึเ้าายนะ ้าเป็นแ่ยมทู ผูุ้มนรเท่านั้น” บุรุษหนุ่มยิ้มอบอุ่น วามอาทราเทพธิา ทำให้เามีแรำลัใเพิ่มึ้นอีมามาย
เาผายมือเิให้เทพแห่สวรร์เิน้ามสะพานหินหัวะโหล “ท่านไม่้อลัวนะ ้า่อมแมสะพานหินนี้เรียบร้อยแล้ว และมีวามแ็แรมั่นว่าเิมมา”
ฟ้าเบื้อบนเลื่อนไหวรุนแรหมุนวนราวพายุ เิแสสีรุ้ทอลำลสู่พื้นินเบื้อล่า แสาวระยิบระยับ่อัวึ้นแล้วาหายไป พร้อมับแสเิ้าเ็สี บุรุษหนุ่มปราายึ้นเบื้อหน้าอสอเทพที่ยืนอยู่่อน เามาพร้อมับรอยยิ้มสใสแห่ีวิ
“เทพแห่มนุษย์มาถึแล้ว” ยมทูนรเอ่ยึ้น
“้านึว่า ท่านะเบี้ยว ไม่มาแล้วะอี ท่านเทพแห่มนุษย์” เทพธิา่อนแะเล็น้อย ถึวามมา้าอเทพหนุ่ม
เทพแห่มนุษย์ย้อมือึ้นูเวลาานาฬิาเรือนทอฝัเพร ที่ไ้าารแ้บนอเหล่ามนุษย์มาย
“้าะไม่มาไ้ยัไล่ะ” เสียนั้นเป็นน้ำเสียที่อบอุ่นเสมอ “้าเป็นถึผู้แทน เอ้ย! ไม่ใ่! เป็นถึเทพแห่มนุษย์นะ ะทำัวเหลวไหล มาสาย แอบนั่หลับในสภา แบบพว ส.ส. สภาผู้แทนในโลมนุษย์ไ้อย่าไรันท่าน ายี้หน้าายเลย มา็สาย หลายที็ไม่มาประุมฯ บาที็เินออาห้อประุมแล้วหายัวไปเลย แบบนี้ ยัมีหน้ามาอึ้นเินเือนอีแหนะ” เทพหนุ่มบ่นถึวามวุ่นวายในโลมนุษย์
“แล้วนี่้า็มารเวลาแป๊ะ! เลยนะเนี่ย!!”
“เอาเถอะ เรารีบไปห้อประุมันีว่านะ” เทพธิาปรายสายามอหน้าสอหนุ่มเป็นเิเร่รั
ผูุ้มนร้อมศีรษะลเล็น้อย “ั้นเิทานี้”
ผู้มาาสามโลรีบเิน้ามสะพานหินหัวะโหลอย่ารวเร็ว ่อนเลือนหายวับไปในม่านมืแห่วันำทมึน
======================
ห้อโถให่เบื้อหน้าว้าวา ามผนัสูสลัรูปเทพเ้าแห่นร หน้าาถมึทึน่าสะพรึลัวยิ่นั แสสว่าาบเพลิที่ิอยู่้าฝาผนัห่าันเป็นระยะ ๆ รลาห้อ มีระถาไฟนาให่ ฟอนไฟยัลุโนแสเิ้า เาอแสไฟในระถาเ้นระริอยู่ามพื้นผนัห้อราวับเาอปิศา พื้นห้อโถปูลา้วยหินอ่อนสีำ ัมันเป็นเาเรียบเสมอัน ลวลายรูปโรระูสีาวเ่นอยู่ท่ามลาพื้นำสนิทอพื้นหินอ่อน น่าแปลว่าลวลายโรระูนั้นไม่มีหัวะโหลเลย เ้าใว่าเอาหัวะโหลไปทำสะพานหินหัวะโหลเป็นแน่
ผู้เป็นให่แห่นรนั่เ่นส่าอยู่บนบัลลั์หินอัมีสีนิลที่ยพื้นสู สีหน้านั้นเรียบเย เยือเย็น น่าเราม สัมผัสไ้ถึพลัอำนาเร้นลับที่แผ่ระายไปทั่วห้อ
“เทพแห่สวรร์ เทพแห่มนุษย์” พยายมผู้เป็นให่แห่นรเปิารประุม
“ยินี้อนรับสู่แนนร ้ารู้สึเป็นเียริอย่ายิ่ที่ไ้้อนรับัวแทนาสวรร์และโลมนุษย์ เป็นรั้ที่ 3 หามีสิ่ใาบพร่อ” พลาปรายสายาอันมีอำนาไปยัผูุ้มนร
“้อออภัยไว้ ที่นี้้วย” เสียอพยายม้อัมีพลัเร้นลับ
ผูุ้มนรรู้สึอแห้ึ้นมาทันที ะแแฟ้มรายานารประุมให้ับผู้ร่วมประุม
“ท่านผูุ้มนรูแล้าีเสมอ และรู้สึอบอุ่นใทุรั้ที่ไ้มาเยือนนร”
“ทำไม้าไม่เห็นรู้สึอบอุ่นเลยล่ะ ท่านเทพแห่สวรร์” เทพแห่มนุษย์พูล้อแทรึ้นมา พลาอมยิ้ม
เทพธิาหันมาปราม้วยสายาสบเย็น ่าาแ่่อน ที่ป่านนี้หลุเสียเียวปั้ออมาแล้ว
“้าล้อเล่นน่า…ท่านผูุ้มนรเทแร์ีเสมออรับ ท่านพยายม” เทพแห่มนุษย์พู้วยน้ำเสียิล ้วยนิสัยที่รัวามสนุสนานร่าเริ
พยายมหัวเราะลั่น
“ี! ั้นเราเริ่มประุมันเลย”
“วาระที่ 1 อ่านรายารานระุมรั้ที่แล้ว” ยมทูเลาพยายมที่ยืนอยู่้าน้ายมืออผู้เป็นให่แห่นร อ่านรายานารประุมรั้ที่แล้ว
“มีใร้อารั้านหรือแ้ไอะไรหรือไม่” เสียมีอำนาเอ่ยถาม เมื่อเลาพยายมอ่านรายานบ
ทุนยมือรับรอรายานารประุม
“วาระที่ 2 วาระสืบเนื่อ เรื่อแร เรื่อเ่าหลุมำในอวาศเพื่อฝาันัโทษ ำเนินารไปถึไหนแล้ว”
“้าแ่ท่านผู้ให่แห่นร ทานรไ้ัารทำเอสารสัาในารเ่าหลุมำในอวาศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และส่เรื่อให้ารทาพิเศษอวาศแล้วอรับ เรื่อารลเป็นอย่าไร ้ออให้ท่านเทพแห่มนุษย์ี้แ้วย” ผูุ้มนรแ้ผลารำเนินารัล่าว
“ท่านผูุ้มนร น่าะูแลิ่อให้แล้วเสร็ไปเลยนะ” เทพหนุ่มผู้มีรอยยิ้มแห่ีวิเอ่ยปัวามรับผิอบ
“ะไ้อย่าไรันเล่า หลุมำในอวาศเป็นเหน้าที่รับผิอบอแนมนุษย์ ท่าน่วยูแลเร่รัเรื่อให้หน่อยมิไ้หรือ”
พยายมปรายสายามายัเทพแห่มนุษย์ “ถ้าอย่าไร รบวนท่านเป็นธุระให้หน่อย็แล้วัน”
“อรับ ้าะรีบำเนินารทันที” เทพแห่มนุษย์โน้มศีระษะลรับำอย่านอบน้อม่อนหยิบปาร์มึ้นมาบันทึไว้ันหลลืม
“เรื่อที่สอ เรื่อาริั้ิพและระบบอมพิวเอร์”
เสียเทพธิาล่าวรายานัถ้อยัำทุประโย “ะนี้เราไ้ิิพลในววิาทุว แทนารบันทึลบัีหนัหมา เพราะเี๋ยวนี้หนัหมา็หายา และท่านสุวรรสุวาร็เหน็เหนื่อยับารบันทึวามีวามั่วอทุีวิมานาน ทั้ยั้นหา่อย้าลำบา ะนี้เราสามารถิั้ิพลในววิาทุวที่ะไปเิไ้แล้ว ส่วนระบบอมพิวเอร์ ไ้เิผู้เี่ยวาาแแลี่อันโรเม้ามาทำาริั้ และแนะนำารใ้านเป็นที่เรียบร้อยทุประาร ไ้ทำารทลอออนไลน์ระหว่าสามโล ือ สวรร์ มนุษย์ และนร เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไ้ผลเป็นที่น่าพอใอย่ายิ่”
“เทพแห่สวรร์ทำไ้ี!” พยายามล่าวมเย
“นอานี้ เทพาสามโลสามารถใ้วาสแน์ูววิาทุวไ้ทันที สามารถรวสอบผลรรมผ่านระหัสลับพิเศษที่ใ้โทริิ่อเื่อมโยับระบบ้อมูลออมพิวเอร์หลั” เทพธิาอธิบาย่ออย่าละเอีย
“ผล้อมูลที่ประมวลผลไ้นี้ มีวามรวเร็ว ถู้อ แม่นยำ และเที่ยรถึหนึ่ร้อยเปอร์เ็น์เ็ม เนื่อาผลรรมีรรมั่วนี้ เป็นเรื่อี้ะาอทุีวิ ะมีารผิพลาเิึ้นไม่ไ้”
“เยี่ยมมา! เทพปริา ท่านไม่เยทำให้้าผิหวัเลย” พยายมเอ่ยม้วยน้ำเสียพอใอีรั้
“วาระที่สาม ารำเนินาน เริ่มาแนสวรร์่อนเลย็แล้วัน”
เทพปริา้อมศีรษะลให้ท่านประธานารประุม่อนล่าวรายาน่อไป
“ารำเนินานอแนสวรร์ทั้หั้นเป็นไป้วยี ะนี้ไ้มีารเปิอบรมารรัษาศีล วิปัสสนา และารศึษาพระธรรม หาทุท่านว่า็อเิเ้าร่วมารอบรมไ้ ้นหา้อมูลเพิ่มเิมไ้า www.heaven.org.earth ทาสวรร์็มีเรื่อแ้ให้ทราบเพียเท่านี้”
“ออนุาอรับ” เสียเ้มัึ้นที่หน้าประูทาเ้าห้อประุม เรียทุสายาให้หันไปยั้นเสียนั้น
“หัวหน้านรุมห้ามีอะไรรึ” เสียแห่พลัอำนาเอ่ยถาม
“้าแ่ท่านพยายม มีเหุ่วน อรบวนเวลาประุมสัรู่อรับ” หัวหน้านรุมห้า้อมศีรษะล้วยวามเารพ
“ว่ามาิ!”
“นัโทษานรุม 5 แน A ลุ่ม ำนวน 5 น ถึำหน้อึ้นไปเิแนมนุษย์แล้ว แ่ยัมิไ้พิาราว่าะให้ไปเิ ที่ใอรับ” พลายื่นแฟ้มประวัินัโทษส่ให้ท่านพยายม
ผู้เป็นให่แห่นรพลิแฟ้มประวัินัโทษูอยู่รู่หนึ่
“เนื่อานัโทษลุ่มนี้ไ้่อรรมทำเ็มามา โินาิบ้านเมือ อรัปั่นทุรูปแบบ อบเอารัเอาเปรียบผู้อื่น แม้ะถูลโทษอำ ไ้รับทุเวทนาแสนสาหัสอยู่ในุมนรมานาน แ่วิบารรมยัไม่หม ้าอัสินให้ไปเิเป็นวัววายใ้รรมอี 500 าิ านั้นให้ไปเิเป็นมนุษย์ในินแนทุรันาร ประเทศเอธิโอเปีย”
“รับทราบ!! น้อมรับไปปิบัิ” หัวหน้านรุมห้า รับแฟ้มประวัินัโทษืนแล้วโ้ำนับ ่อนเินออาห้อประุมไป
“ออภัยทุท่านที่ทำให้เสียเวลา เราประุมัน่อ เริ่มที่ผลารำเนินานอแนมนุษย์่อเลยนะ”
น้ำเสียไพเราะาบุรุษหนุ่มผู้มีรอยยิ้มแห่ีวิแถลผลารำเนินานััอัวาลัเน
“้าแ่ท่านผู้เป็นให่แห่นร อนนี้โลมนุษย์ำลัถึภาวะวิฤ เหล่าเทพแห่มนุษย์ไม่อาวบุมวััรและลไอธรรมาิให้ำเนินไปอย่าที่วระเป็น ผู้นเ็มไป้วยิเลสัหาและวามเห็นแ่ัว เราำเป็น้อลโทษมนุษย์้วยภาวะอภัยธรรมาิ” สีหน้าอเทพหนุ่มเร่เรียึ้น
“นมีภาวะอารเป็นแ่สัว์นิหนึ่ที่เลวร้ายที่สุ มาว่ามนุษย์ที่แท้ริ นที่ร่ำรวย็มัะเอารัเอาเปรียบนน ใ้ทรัพยารธรรมาิที่มีำัอย่าฟุ่มเฟือย พวมนุษย์เห็นแ่เินเ้าไปทุที มีารเสนอให้ั้บ่อนารพนัน เปิเสรีาร้าประเวี ผลิยาบ้า ผลิเหล้าเถื่อนให้ถู้อามหมาย”
เปลวไฟในระถาลาห้อลุโนึ้นเป็นสีแ ล้ายำลัพิโรธ และระหายวิามนุษย์เลว ๆ ที่ยัลอยนวลอยู่
“นานั้นเียวหรือท่านเทพแห่มนุษย์?” เทพธิาอุทานอย่าอใ
“้ายัเลยว่า เาล้าิออมาไ้อย่าไร ในเรื่อที่ผิศีลธรรมเ่นนี้” เทพหนุ่มผู้รื่นเริเริ่มมวิ้ว
“หาเป็นเ่นนั้น นเมายาบ้าเลื่อนถนน ่าันายเป็นว่าเล่น ผู้นมิ้อพอาวุธิัวเพื่อป้อันัวันแล้วหรือ” ผูุ้มนรแสวามวิัวล
พยายมนั่นิ่ฟัารรายานอย่าสุุม
“แ่ไ้่าวว่า ะมีารั้ระทรวพุทธศาสนาอยู่มิใ่รึ” เทพแห่สวรร์ถามไถ่ึ้น
เทพแห่มนุษย์ถอนหายใยาวอย่าหน่วหนั สีหน้าเทพหนุ่มมีวามัวลและหม่นหมอปราอยู่ราวับแบโลไว้ทั้ใบ
“ท่านลอิูสิ ระทรวพุทธศาสนาะมีวามหมายอะไร นอาเป็นหุ่นเิอมปลอมเท่านั้น ไม่สามารถทำให้นทำามหลัศาสนาพุทธอย่าแท้ริไ้ ระทรวหนึ่ส่เสริมให้นผิศีลไ้อย่าถู้อามหมาย อีระทรวหนึ่บอให้นลละเลิ มัน็ัันสิท่าน หาเป็นเ่นนี้ แล้วะไ้ผลอะไรันล่ะ” น้ำเสียอเทพหนุ่มแสวามเหนื่อยหน่ายและหมหวัอยู่ลึ ๆ
“หาผู้นยัไร้ศีลธรรมอยู่เ่นนี้ โล้อถึาลวิบัิแน่นอน” เสียอันทรพลัอผู้เป็นให่แห่นรมีวามัวลเืออยู่เ่นัน
“้าแ่ท่านผู้เป็นให่แห่นร ้าอเรียนปรึษาเรื่อารวบุมประาร อนนี้ประารบนโลเพิ่มำนวนมาึ้นอย่ารวเร็ว เนื่อามัมีารสำ่อนทาเพศ แม้แ่เ็นัเรียน นัศึษา ็ยอมายัวันแล้ว เพียอยาไ้เินมาื้อวามสะวสบาย ื้อมือถือ ื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ใ้ มีเินเที่ยวเล่น เท่านั้น”
ห้อประุมเียบริบอยู่ในวามเียบันเนิ่นนาน ้วยวามะลึับสิ่ที่ไ้ยิน
“ท่านผูุ้มนร ท่านส่วิาผิพลาหรือ ถึไ้ส่วิาสุนัไปไปเิแทนอย่านี้” น้ำเสียมีพลัเร้นลับัึ้นมาท่ามลาวามเียบ
“มิไ้อรับ ทุอย่าเป็นไปามผลอรรมอย่าถู้อทุประาร” ผูุ้มแห่นรี้แ
“เราไ้ส่เื้อโรหนอใน ิฟิริส และเอส์ ไปลประารเมื่อหนึ่ร้อยปี่อน ไม่ไ้ผลหรือ” เสียเทพธิาท้วึ้นมา
“็ไม่เห็นว่า พวบ้าามะลัวเรันเลยนี่นะ” เทพแห่มนุษย์ไหวไหล่ “ท่านไ้อ่านเรื่อเล่าไปร. อนายหูโน่หรือเปล่า ไอ้อวไ้รับอแถมาารไปเที่ยวโสเภีลับมา และไ้รับวามเ็บปวทรมานมาับโรหนอใน แ่แล้วมัน็ยัลับไปเที่ยวอี และเี๋ยวนี้พวมนุษย์็สามารถิ้นวิธีารรัษาโรหนอในและิฟิริสไ้แล้ว แม้โรเอส์ะยัไม่สามารถรัษาไ้็าม”
“ยัมีอีวิธีหนึ่ที่เราะวบุมประารไ้อย่าไ้ผลนะ และอนนี้็ไ้ำเนินารไปแล้วนี่…ท่านเทพแห่มนุษย์” เสียเทพธิาพูอย่ามั่นอมั่นใ
“วิธีไหนหรือ” ผูุ้มนรหันไปยิำถามเทพแห่สวรร์
ผู้มีรอยยิ้มแห่ีวิหันไปสบาเทพแห่สวรร์ “ท่านหมายถึทำให้นเป็นุ๊ เป็นเย์ เป็นระเทย เป็นทอม เป็นี้อย่านั้นใ่หรือไม่” สีหน้าเทพหนุ่มมีรอยยิ้มแมึ้นมาบ้า ่อนอธิบาย่อ้วยน้ำเสียแ่มใสึ้น
“อนนี้ ำลัเป็นไปไ้้วยีเียวล่ะ ำลัเป็นที่นิยมและยอมรับมาึ้นเรื่อย ๆ อสัมทั่วโล ไ้่าวว่ามหาลัยแห่หนึ่อนุาให้สาวประเภทสอสามารถแ่ัวเป็นผู้หิไปเรียนไ้แล้ว และเร็ว ๆ นี้ เห็น่าวลหนัสือพิมพ์หน้า 1 หนุ่มหล่อหน้าสวย แ่านับนายอะไรนะ ออภัยที่้าำื่อไม่ไ้ ูใันมานานถึ 15 ปี ะัานแ่านอย่าให่โออหน้าออาถึ 60 ล้านบาทเียวนะ ทุอย่าเป็นไปามแผน” เทพแห่มนุษย์ยิ้มเยาะอยู่ในสีหน้าและแววา
“ีมา ท่านเทพแห่มนุษย์” เสียพยายมเอ่ยม “รออีระยะหนึ่ ประาร้อลลแน่ ๆ ท่านอย่าัวลไปนัเลย เี๋ยวท่านะแ่ทันผุุ้มนรนะ”
เสียหัวเราะัึ้นเป็นรั้แรหลัาที่ประุมอย่าเร่เรียันมานาน
“เรื่ออแนมนุษย์อบารรายานลเพียเท่านี้่อนอรับ” เทพแห่มนุษย์้มศีรษะให้ประธานในที่ประุม
“เรื่อ่อไปเป็นผลารำเนินอแนนร”
ผูุ้มนรโ้มำนับให้ท่านประธานในที่ประุมอย่านอบน้อม “ผลารำเนินานเป็นไปไ้้วยี แม้ว่าะมีภาระหนัหนาสาหัสึ้นทุะ เนื่อามีน่อรรมทำั่วมาึ้น ุมนรทั้ 7 ุมเริ่มแออัยัเหยีย อนนี้เราำลัมีโราระสร้าุมนรเพิ่มึ้นอี แ่มีปัหาหาว่า าที่ินที่ะทำาร่อสร้า”
“้าแ่ท่านพยายามผู้เป็นให่ เรื่อนี้อให้อย่าัวลใไปเลย” เทพแห่สวรร์เอ่ยึ้น “เนื่อาผู้นทำวามีน้อยลทุะ ที่ินบนสวรร์ึมีที่ว่าอย่าเหลือเฟือ ้าะนำเรื่อนี้เสนอ่อเบื้อบน ให้ทำารโอนที่ินลมาให้แนนร ิว่า ไม่มีปัหาอะไร”
“อบใเทพปริา ฝาเ้า้วยนะ” พยายมพนัหน้าให้ผูุ้มแห่นรรายาน่อ
“โรารที่สอ ะนี้นรไ้มีารเพาะพันธุ์้นิ้วพันธุ์ใหม่ที่ไ้สายพันธุ์มาาแนนร แแลี่อันโรเม้า ึ่พันธุ์ใหม่นี้มีวามแ็แรว่าเิม ว้าวาว่าเิมมา สามารถให้นัโทษปีนไ้ำนวนมาึ้นถึ 10 เท่า มีหนามยาว และแหลมมว่าเิม เิบโเร็ว ะนี้เพาะไ้ 5,000 ้นแล้ว ิว่าทันับอัาารเพิ่มในารผิศีล้อ 3 อเหล่ามนุษย์” ผูุ้มนรหยุรู่หนึ่เพื่อูว่ามีผู้ใ้อาระไถ่ถาม้อสสัยบ้าหรือไม่ แล้วึสาธยาย่อ
“นอานี้ ็มีารสั่ื้อระทะทอแใหม่เพิ่มึ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรื่อที่เป็นโรารหลั ๆ ที่ะทำในอนนี้็แ้ให้ทราบเท่านี้่อน” ผูุ้มแห่นรโ้มำนับให้ท่านประธานที่ประุมอีรั้
“วาระสุท้าย วาระอื่น ๆ มีใร้อาระเสนออะไรหรือไม่” ผู้เป็นให่แห่นรวาสายาอันมีพลัอำนามอไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นมีผู้ใ้อารเสนอเรื่อเ้าที่ประุมแล้ว ึล่าวปิารประุม
“้าออบใทุท่านที่มาร่วมประุมในรั้นี้ ในภาวะโลที่ำลัถึุวิฤ ลียุใล้ลืบลานเ้ามาทุทีแล้ว ผู้ไม่รู้ ผู้หลมาย ผู้โ่เลาในวามสุอมปลอม ็ยัเวียนว่ายายเิ่อไปอี ไม่มีวันบสิ้น ไม่มีใร่วยใรไ้ นอาัวอเาเอ ผู้ใอยาพบเอสัมสิ่แวล้อมอย่าใ ล้วนึ้นอยู่ที่ารสั่สมรรม สั่สมรรมอย่านั้น ๆ แล้ววามีวามั่วที่ไ้สะสมมาะพาให้พบเอสัมามที่ไ้สั่สมมานั่นเอ อให้ทุท่านอย่าท้อแท้ในารทำวามี อให้ทำวามี ไม่ใ่เพื่อให้ใรเห็น แ่ทำวามี เพื่อให้วามีเิึ้นที่ใอเราเอ ้าอปิประุม บันี้ ประุมรั้หน้า อี 100 ปี แนสวรร์”
ทั้หมโ้ศีรษะให้ับท่านพยายมผู้เป็นให่แห่นร
“้าเห็นที้อลับ่อนล่ะ” เทพแห่มนุษย์ล่าว พลายิ้มน้อย ๆ “ไม่อยาอยู่เป็น ”
“ถ้าเ่นนั้นอให้ปิบัิานลุล่วไปไ้้วยี นี่เป็นอวัา้า เล็ ๆ น้อย ๆ โปรรับไว้เถอะ” เทพธิาส่ล่อสีน้ำาลลายหินอ่อนให้เทพแห่มนุษย์
“อบใท่านมา ริ ๆ ไม่น่าลำบาเลย” แล้วรับล่อนั้นาสาวน้อยหน้าใสรหน้า
“เล็น้อยน่ะ เปิูสิว่า อบหรือเปล่า” เทพแห่สวรร์อมยิ้มเล็น้อย
เทพแห่มนุษย์เปิูแล้วร้อ๊า!! โยนล่อนั้นทิ้ทันที แล้ววิ่หนีเลิเปิเปิ
เทพปริา้มลหยิบล่อนั้นึ้นมาอย่ารวเร็ว แล้ววฝีเท้าาม!!
“เี๋ยวสิ! เอาไป้วย อย่าทำอย่านี้ ้าเสียในะ ไ้โปรรับไว้เถอะ” เทพธิาะโนามหลัไปะที่วิ่ามไปิ ๆ
ผูุ้มแห่นรไ้แ่ยืนออมอเหุาร์เียบ ๆ เหมือนมอูเ็ ๆ เล่นวิ่ไล่ับัน ใบหน้านั้นเปื้อนรอยยิ้มมีเสน่ห์อย่าเย
เทพแห่มนุษย์วิ่มาหยุที่เิผา้านหนึ่อหุบเหวเพลิมระอย่าสุทาหนี หัน้ายหันวา พลาหอบแฮ ๆ ่อนะัสินใ หันมาทำใีสู้เสือ
“ไม่เอาน่า…เทพปริา ท่านอย่าล้ออเล่น้วยวิธีนี้สิ! ท่าน็รู้ว่า ้าลัวิ้เป็นีวิิในะ” พลาโบไม้โบมือไปมา ันไม่ให้เ้ามาใล้ เหื่อเริ่มแิ ๆ นแนเริ่มสแน์อัพันเป็นทิวแถว
สาวน้อยุาวบริสุทธิ์หัวเราะเสียสใส “เพื่อนท่านไม่ใ่เหรอ ที่ลัวิ้น่ะ”
“้าิเื้อมันมาน่ะ เนี่ย…อนับน้อสาวอยู่ไม่รู้ืนีันหรือยั ้าอัวรีบลับไปเลี่ยล่อมให้มันืนีัน่อนนะ” ว่าแล้ว แสาวระยิบระยับ็่อัวึ้นอย่ารวเร็ว ลำแสสีรุ้ทอลำาท้อฟ้าลมาเบื้อล่า้อายเทพแห่มนุษย์
เทพแห่นรละสายาาท้อฟ้าสีำทมึน เมื่อแสสีรุ้แสสุท้ายาหายไป ิ้วเ้มมวปมเ้าหาัน เมื่อไม่พบร่าอเทพธิาปราอยู่
เธอหายไป!
ยมทูหนุ่มหัน้ายหันวามอหาเทพปริาอย่าร้อนรน บนพื้นินสีเทาว่าเปล่า สายาวาไปทั่วทุทิศทุทา ทุารานิ้ว วาสีสนิมเหล็ายแววัวลปะปนับำถามไม่รู้บที่ผุึ้นมาเ็มหัวสมอ
“ปริา! ท่านหายไปไหน ใอะลับสวรร์โยไม่ร่ำลาันัำหรือไ ท่านไม่เยลับไปอย่าไม่ล่าวำลา้าเลยนี่ อยูนะ! อบทำให้้าเป็นทุ์ อบทำให้้าเป็นห่ว เี๋ยวเอัวะับมาอให้หายร้อนใเลย” เทพหนุ่มบ่นรมอยู่ในใ ่อนะมีสิรู้ัว สลัวามิเมื่อรู่ออไปทันที ้วยวามสำนึอวามเป็นเทพแห่นร ะมีวามิอย่าปุถุนไม่ไ้ แล้วรีบปรับวิเสียใหม่ ที่สำั เาไม่วรทำลายเียริอนที่เารัที่สุ ยิ่เธอเป็นถึเทพแห่สวรร์้วยแล้ว
อุหภูมิภายในร่าายยมทูหนุ่มเริ่มเพิ่มอุหภูมิสูึ้นเรื่อย ๆ ามอารม์เรีย ่อมอีนอลเริ่มทำาน และหลั่สารอีนาลีน
เทพปริาเฝ้ามออาารวามเลื่อนไหวอผูุ้มแห่นรอยู่ในที่อำพราสายา ริมฝีปาเหยียรเป็นรอยยิ้ม หาเพียเาะใ้สมาธิรวบรวมสิให้รวมันนิ่สบ ไม่ว่าเธอะอำพราัวอยู่ที่ไหน ็ไม่อาหนีพ้นารมอเห็นอเาไ้ บุรุษผู้นี้ไม่เยเปลี่ยนแปลเลย เยห่วใยเธออย่าไร ็ยัห่วใยเธออย่านั้น ในทุภพาิที่ไ้พบัน ผู้ายนนี้ีับเธอมาลอ แม้ระทั่ารที่ถูเลือึ้นมาทำหน้าที่แห่เทพ เา็ยัเสียสละเลือเป็นเทพแห่นร เพื่อให้เธอไ้เป็นเทพแห่สวรร์ แม้ว่าารที่้ออยู่นละที่ อาทำให้ไม่ไ้พบันอีเลย แ่บุรุษผู้นี้็ะเลือสิ่ที่ีที่สุให้เธอเสมอ ว่าแล้วเทพธิา็รีบปราาย ้วยวามสสาร วามทุ์ทรมานใที่ยมทูหนุ่มำลัไ้รับอยู่
“ท่านามหาใรอยู่หรือ” เสียสใสัึ้น้านหลัอบุรุษหนุ่ม
ผูุ้มนรหันวับลับมาทันทีทันใ
“ท่านหายไปไหนมา ปริา!!”
พูพร้อมับ้าววบเ้าไปหาเทพแห่สวรร์ ว้ามืออเทพธิามาุมไว้อย่าลืมัว วามทุ์ร้อน วามโรธเมื่อรู่มลายหายไปอย่ารวเร็ว
“ท่านรู้หรือไม่ ว่า้าเป็นห่วท่านมาแ่ไหน”
เทพปริายืนนิ่ันอยู่ับที่ มอมือัวเอที่ถูฝ่ายร้ามุมไว้แน่นอย่าีใเป็นที่สุ ารระทำอเามันรวเร็วนเธอไม่ทันระวััว มอเห็นรอยยิ้มปราอยู่ในวาสีสนิมเหล็ และระบายอยู่ในสีหน้าอบุรุษหนุ่มที่ยืนอยู่รหน้า อยาะพูำหนิเา ว่าไม่วรเลยที่เาทำเ่นนี้ แ่หาพูออไป รอยยิ้มในแววาและสีหน้าแ่มใสในะนี้แปรเปลี่ยนเป็นหม่นเศร้าลทันที
“ท่านผูุ้มแห่นร”
เสียเทพธิา ทำให้สิอเทพแห่นรลับืนมา
“้า…” เสียนั้นาหายไปในลำอ เาหลบสายาล่ำ ไม่ล้าสบาอย่าลัววามผิ มอเทพธิาึมือนเอลับไปอย่ามิอาห้ามไว้ไ้ ใบหน้าและแววานั้นหม่นหมอลอย่าเห็นไ้ั
“้า..อโทษ”
วามทุ์ใอีอย่าแทรเ้ามาแทนที่
วามรู้สึอยาึสาวน้อยรหน้าเ้ามาอไว้ในอ้อมแนให้หายีใเิึ้นอีแล้ว…
แ่้อพยายามสะใ มันลไปให้อยู่ในที่ที่วรอยู่ หรือ้อพยายามเอามันออไปาิใให้ไ้ แม้าย วาาะไม่ไ้แสอาาร ิริยาทุอย่านิ่สบ แ่ทว่าสายาที่มอเธออยู่ะนี้นั้น อเธอไว้้วยสายาแล้ว ยมทูหนุ่มรีบเบือนหน้าหนีไปทาอื่น ิใที่ไม่ไ้ฝึัใัวเอมา่อน เป็นพายุทุ์หนัที่หมุนวนอยู่ในใ ้วยารเป็นผูุ้มแห่นร มีแ่ารออำสั่ให้ทุนปิบัิาม ำสั่ลโทษผู้ที่ฝ่าฝืน นทำให้าินับวามเอาแ่ใัวเอไปโยปริยาย แม้ว่าทุำสั่ที่สั่นั้นะมีเหุผลที่ถู้อเสมอ็าม
“ท่านรู้สึอย่าไรบ้าะนี้ รู้สึำลัทุ์ใ่ไหม” เสียเทพธิาเอ่ยถาม
ยมทูหนุ่มนิ่เียบ
“เรียนรู้มันเถิ เราวนเวียนับวามรู้สึ รั โลภ โรธ หล อันเป็นที่เิอวามสุ วามทุ์ใเป็นธรรมา” น้ำเสียสบเย็นอเธอ ่วยทำให้ิใอเาสบนิ่ลไ้มา
เทพแห่นรหันลับมาสบสายาู่นั้น วามรู้สึหนึ่บอเาว่า ารไ้ลับมาพบับเทพปริาในรั้นี้ เธอมีวามสบนิ่ เยือเย็นึ้นมา แม้แ่ำพูที่เอ่ยถาม มีลัษะอมิรถามมิรมาว่าที่ะเป็นอย่าอื่น
“ท่านยัรั้าอยู่หรือเปล่า ยัรู้สึีีับ้าอยู่ไหม ท่านเยบอว่าไ้อยู่ใล้้าแล้วท่านมีวามสุ และอบอุ่นใเสมอ” ำถามในสายาอยมทูหนุ่มล้ายเทพธิาะอ่านออ และเ้าใไ้เป็นอย่าี ึล่าวอบไปว่า
“เราอาะรู้สึว่าเป็นวามสุอย่าแท้ริ เป็นวามสุพิเศษ แ่วามสุนั้นไม่อาั้อยู่ไ้นาน มีวามพลัพราเป็นธรรมา ิใที่โหยหาวามสุที่เยไ้รับนั้น เป็นวามทุ์ใยิ่ว่า….”
ทุอย่าสบนิ่อยู่ในวามเียบัน สายลมแห่วามายที่เยพัอยู่ลอเวลายัหยุเลื่อนไหว ้นไม้หิอูล้ายอุ้มือปิศา ยิู่เหาหอยเป็นทวีู เปลวไฟสีเพลิเบื้อล่าอ้นหุบเหวเพลิมระหยุไหวระริ นิ่สบราวทะเลไร้ลื่นลม
“้าไ้เวลา้อลับสวรร์แล้ว ูแลัวเอีีนะ” เทพแห่สวรร์ยิ้มปลอบโยน แม้บาเศษเสี้ยวอหัวใะยัไม่อยาาไป็าม แ่้วยพลัอิที่ไ้รับารฝึฝนัเลามาเป็นอย่าีแล้ว ทำให้เทพธิาเ้มแ็และัใไ้อย่าไม่ยานั และนับวันพลัินั้นะแ็แร่มาึ้นเรื่อย ๆ
ผูุ้มนรรู้ีว่า ้วยเหุนี้เธอึไ้รับเลือเป็นัวแทนาสวรร์ให้ลมาระทำภาระินี้ หาเมื่อใเทพปริาิใอ่อนแอล เมื่อนั้นสวรร์้อเลือเทพธิาอ์อื่นลมาระทำหน้าที่นี้แทนเธออย่าแน่นอน และนั่นหมายถึ าราันั่วาลนาน และ้วยพลัิที่เ้มแ็ และอาุภาพอารละวาวามรัวามผูพัน วามเลีย วามั วามเ้าใสรรพสิ่นี่เอ ทำให้เทพปริามีใบหน้าอ่อนเยาว์ และสใสว่าเิมึ้นเรื่อย ๆ
“อให้ท่านโี เทพปริา และสามารถบรรลุถึวามั้ใสูสุอท่านให้ไ้” เทพหนุ่มแห่นรล่าวอวยพร้วยวามริใ พลา้อมศีรษะให้ “แม้ว่าเป้าหมายวามั้ใสูสุอท่าน ะหมายถึารไม่มี้าเป็นนพิเศษอยู่ในิใท่านอีแล้ว็าม” เาพู่อในใ วามรู้สึเ็บแปลบลึ ๆ แทรึ้นมาในิใ วามรู้สึที่ิไปเอว่า เาลืมเราเสียแล้ว มัน็เ็บปวทรมานมาพออยู่แล้ว แ่ารที่ไ้รู้ว่า เาั้ใะลืมเรา มันเ็บลึยิ่ว่า แ่พยายามสลัวามรู้สึนั้นออไป ึิให้แ่มใส แม้มันะยาเอาารอยู่็ามที เพราะรู้ีว่า สิ่ที่เทพธิาั้ในั้นเป็นสิ่ที่ี เป็นสิ่ที่ถู้อ วรระทำอย่ายิ่ และเาเอ็วระั้ใทำเ่นนั้น้วย เพื่อไปถึวามสุที่ยิ่ว่าสุ
แสาวระยิบระยับ่อัวึ้น ลำแสสีาวบริสุทธิ์าเบื้อบนายลำลมา้อายเทพปริา และาหายไปพร้อมับร่าเทพแห่สวรร์ เหลือไว้เพียฟ้าสีำทะมึนเท่านั้น
“ิใที่โหยหาวามสุที่เยไ้รับนั้น เป็นวามทุ์ใยิ่ว่า”
ถ้อยำประโยนั้นอเทพธิายัั้อสะท้อนลับไปลับมาอยู่ในสมออผูุ้มแห่นร
ผลงานอื่นๆ ของ ริเศรษฐ์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ริเศรษฐ์
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ชนุ่นวิจารณ์: รักของเทพกับยมทูต ที่นรกร้อนแรงเท่าความรัก"
(แจ้งลบ)จากกระทู้ https://www.dek-d.com/board/view/3752052/ นะครับ Meeting Awagee ของคุณ Whiteflower Ri เริ่มอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเพราะเป็นเรื่องสั้น ใช้เวลาอ่านน้อยดีครับ ตามที่ได้ขอให้วิจารณ์ เนื้อเรื่องโดยรวมพูดถึงความรักระหว่างเทพสวรรค์และยมทูตจากนรก โดยได้มาเจอกันในการประชุมสามโลกที่จัดขึ้นทุกๆ 100 ปี ถือว่าเป็นพล็อตที่น่าสนใจทีเดียว ... อ่านเพิ่มเติม
จากกระทู้ https://www.dek-d.com/board/view/3752052/ นะครับ Meeting Awagee ของคุณ Whiteflower Ri เริ่มอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเพราะเป็นเรื่องสั้น ใช้เวลาอ่านน้อยดีครับ ตามที่ได้ขอให้วิจารณ์ เนื้อเรื่องโดยรวมพูดถึงความรักระหว่างเทพสวรรค์และยมทูตจากนรก โดยได้มาเจอกันในการประชุมสามโลกที่จัดขึ้นทุกๆ 100 ปี ถือว่าเป็นพล็อตที่น่าสนใจทีเดียว ขอยอมรับว่าการบรรยายค่อนข้างลื่นไหล อ่านได้เรื่อยๆ ไม่มีสะดุด บรรยายถึงสถานที่ต่างๆ และความเป็น “นรก” ได้ดีและเห็นภาพ แต่คำผิดก็มีอยู่บ้าง และเห็นได้ชัดในคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ อันนี้ขอให้ลองแก้ไขเพื่อให้การบรรยายและภาษาดีขึ้นนะครับ อีกส่วนหนึ่งคือพล็อต ที่มีอยู่นิดเดียวตามที่ได้บอกไป แต่เนื้อหาส่วนแรกพูดถึงเรื่องความรู้สึกในใจของยมทูตและเทพสวรรค์ ก่อนที่จะถูกตัดไปเล่าเรื่องความดีความชั่วของมนุษย์ และกลับมาที่เรื่องความรู้สึกของคู่พระ-นางอีกครั้ง สำหรับผมมันไม่ค่อยต่อเนื่องกันและดูเป็นการยัดเยียดกันมากเกินไปหน่อย ทำให้แก่นเรื่องซึ่งก็คือเรื่องรักที่ไม่สมหวังดูไม่ชัดเจนเท่าไรนัก แต่ชอบในไอเดียเรื่องการทุจริตคอรัปชั่น การลดจำนวนประชากรมนุษย์ ที่ล้อเลียนได้ตลกร้ายพอใช้ได้ และสะท้อนภาพของนรกในมุมมองทางพระพุทธศาสนาได้ดีทีเดียว ทั้งนรกปีนต้นงิ้ว การเกิดใหม่ตามความผิดที่ก่อ การชดใช้บาปต่างๆ สำหรับตัวละครนั้นมีเสน่ห์ มีเอกลักษณ์ที่บอกได้ว่าใครเป็นใคร เป็นเทพสวรรค์ เทพมนุษย์ หรือเทพนรก ซึ่งอันนี้ขอชื่นชมครับ ชอบเทพปริตรตามาก น่ารักดี (หัวเราะ) โดยสรุปก็คือ การใช้ภาษา การบรรยายถือว่าดีอยู่ แต่สำหรับเนื้อเรื่องยังดูไม่ค่อยต่อเนื่องเท่าที่ควรและแก่นเรื่องยังไม่ชัดเจนเท่าที่ควรครับ อย่างไรเสีย ไอเดียเรื่องความดีความชั่วและสวรรค์นรกถือว่าชัดจัดเจนดีทีเดียว หวังว่าการวิจารณ์ของผมจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะครับ ชนุ่น อ่านน้อยลง
ชนุ่น | 26 เม.ย. 60
-
1
-
0
"ความรักอันไม่สมหวัง"
(แจ้งลบ)ส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบแนวทำนองนี้ค่ะ อ่านแล้วปวดหัวใจดี ทั้งๆ ที่เริ่มมาดูมีความสุขแต่ตอนท้ายกลับเป็นความรักที่ไม่สมหวังซะงั้น ชื่อเรื่อง ( 7/10 ) : เป็นชื่อเรื่องที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ท่าจะให้ดีลองเปลี่ยนเป็นชื่อเรื่องภาษาสวยๆ ดูค่ะ อย่าง พบกัน..เพียงลาจาก อะไรแบบนี้ค่ะ 5555 # เขิล เพราะแบบนี้จะจับพวกนักอ่านนิยายทำนองนี้ได้ค่ะ โครงเรื ... อ่านเพิ่มเติม
ส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบแนวทำนองนี้ค่ะ อ่านแล้วปวดหัวใจดี ทั้งๆ ที่เริ่มมาดูมีความสุขแต่ตอนท้ายกลับเป็นความรักที่ไม่สมหวังซะงั้น ชื่อเรื่อง ( 7/10 ) : เป็นชื่อเรื่องที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ท่าจะให้ดีลองเปลี่ยนเป็นชื่อเรื่องภาษาสวยๆ ดูค่ะ อย่าง พบกัน..เพียงลาจาก อะไรแบบนี้ค่ะ 5555 # เขิล เพราะแบบนี้จะจับพวกนักอ่านนิยายทำนองนี้ได้ค่ะ โครงเรื่อง/การดำเนินเรื่อง ( 26/30 ) : เป็นพลอตเรื่องที่แปลก.. แต่ไม่ถึงขั้นไม่เคยเห็นมาก่อนรักระหว่างยมทูตกับเทพธิดา รักที่เต็มไปด้วยขวากหนามถ้าผ่านไปได้ก็จะมีความสุข ถ้าไม่ก็จะกลายเป็นความทุกข์ขื่นขม แต่ก็โอเคค่ะ >< การดำเนินเรื่องน่ารักดีค่ะช่วงแรกๆ แต่หลังๆ แงงง การบรรยาย ( 28/30 ) : ชอบการบรรยายที่ละเอียดค่ะ สามารถมองเห็นภาพได้ชัดเจนดี บทสนทนาของทั้งยมทูตและเทพธิดาอ่านแล้วละมุนละไม เหมือนแฝงอารมณ์ฟุ้งๆ หวานๆ คาแร็กเตอร์ ( 25/30 ) : ไม่แปลกใหม่เท่าไหร่ ยมทูตเย็นชาที่ถูกละลายนิสัยด้วยเทพธิดาสดใส ความสบายตา ( 8/10 ) : ตัวใหญ่สะใจมากค่ะ >< 5555 # ขอบคุณที่ฝากค่ะ > อ่านน้อยลง
แก้วน้ำสีฟ้า | 13 ส.ค. 58
-
1
-
1
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
"ชนุ่นวิจารณ์: รักของเทพกับยมทูต ที่นรกร้อนแรงเท่าความรัก"
(แจ้งลบ)จากกระทู้ https://www.dek-d.com/board/view/3752052/ นะครับ Meeting Awagee ของคุณ Whiteflower Ri เริ่มอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเพราะเป็นเรื่องสั้น ใช้เวลาอ่านน้อยดีครับ ตามที่ได้ขอให้วิจารณ์ เนื้อเรื่องโดยรวมพูดถึงความรักระหว่างเทพสวรรค์และยมทูตจากนรก โดยได้มาเจอกันในการประชุมสามโลกที่จัดขึ้นทุกๆ 100 ปี ถือว่าเป็นพล็อตที่น่าสนใจทีเดียว ... อ่านเพิ่มเติม
จากกระทู้ https://www.dek-d.com/board/view/3752052/ นะครับ Meeting Awagee ของคุณ Whiteflower Ri เริ่มอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเพราะเป็นเรื่องสั้น ใช้เวลาอ่านน้อยดีครับ ตามที่ได้ขอให้วิจารณ์ เนื้อเรื่องโดยรวมพูดถึงความรักระหว่างเทพสวรรค์และยมทูตจากนรก โดยได้มาเจอกันในการประชุมสามโลกที่จัดขึ้นทุกๆ 100 ปี ถือว่าเป็นพล็อตที่น่าสนใจทีเดียว ขอยอมรับว่าการบรรยายค่อนข้างลื่นไหล อ่านได้เรื่อยๆ ไม่มีสะดุด บรรยายถึงสถานที่ต่างๆ และความเป็น “นรก” ได้ดีและเห็นภาพ แต่คำผิดก็มีอยู่บ้าง และเห็นได้ชัดในคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ อันนี้ขอให้ลองแก้ไขเพื่อให้การบรรยายและภาษาดีขึ้นนะครับ อีกส่วนหนึ่งคือพล็อต ที่มีอยู่นิดเดียวตามที่ได้บอกไป แต่เนื้อหาส่วนแรกพูดถึงเรื่องความรู้สึกในใจของยมทูตและเทพสวรรค์ ก่อนที่จะถูกตัดไปเล่าเรื่องความดีความชั่วของมนุษย์ และกลับมาที่เรื่องความรู้สึกของคู่พระ-นางอีกครั้ง สำหรับผมมันไม่ค่อยต่อเนื่องกันและดูเป็นการยัดเยียดกันมากเกินไปหน่อย ทำให้แก่นเรื่องซึ่งก็คือเรื่องรักที่ไม่สมหวังดูไม่ชัดเจนเท่าไรนัก แต่ชอบในไอเดียเรื่องการทุจริตคอรัปชั่น การลดจำนวนประชากรมนุษย์ ที่ล้อเลียนได้ตลกร้ายพอใช้ได้ และสะท้อนภาพของนรกในมุมมองทางพระพุทธศาสนาได้ดีทีเดียว ทั้งนรกปีนต้นงิ้ว การเกิดใหม่ตามความผิดที่ก่อ การชดใช้บาปต่างๆ สำหรับตัวละครนั้นมีเสน่ห์ มีเอกลักษณ์ที่บอกได้ว่าใครเป็นใคร เป็นเทพสวรรค์ เทพมนุษย์ หรือเทพนรก ซึ่งอันนี้ขอชื่นชมครับ ชอบเทพปริตรตามาก น่ารักดี (หัวเราะ) โดยสรุปก็คือ การใช้ภาษา การบรรยายถือว่าดีอยู่ แต่สำหรับเนื้อเรื่องยังดูไม่ค่อยต่อเนื่องเท่าที่ควรและแก่นเรื่องยังไม่ชัดเจนเท่าที่ควรครับ อย่างไรเสีย ไอเดียเรื่องความดีความชั่วและสวรรค์นรกถือว่าชัดจัดเจนดีทีเดียว หวังว่าการวิจารณ์ของผมจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะครับ ชนุ่น อ่านน้อยลง
ชนุ่น | 26 เม.ย. 60
-
1
-
0
"ความรักอันไม่สมหวัง"
(แจ้งลบ)ส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบแนวทำนองนี้ค่ะ อ่านแล้วปวดหัวใจดี ทั้งๆ ที่เริ่มมาดูมีความสุขแต่ตอนท้ายกลับเป็นความรักที่ไม่สมหวังซะงั้น ชื่อเรื่อง ( 7/10 ) : เป็นชื่อเรื่องที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ท่าจะให้ดีลองเปลี่ยนเป็นชื่อเรื่องภาษาสวยๆ ดูค่ะ อย่าง พบกัน..เพียงลาจาก อะไรแบบนี้ค่ะ 5555 # เขิล เพราะแบบนี้จะจับพวกนักอ่านนิยายทำนองนี้ได้ค่ะ โครงเรื ... อ่านเพิ่มเติม
ส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบแนวทำนองนี้ค่ะ อ่านแล้วปวดหัวใจดี ทั้งๆ ที่เริ่มมาดูมีความสุขแต่ตอนท้ายกลับเป็นความรักที่ไม่สมหวังซะงั้น ชื่อเรื่อง ( 7/10 ) : เป็นชื่อเรื่องที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ท่าจะให้ดีลองเปลี่ยนเป็นชื่อเรื่องภาษาสวยๆ ดูค่ะ อย่าง พบกัน..เพียงลาจาก อะไรแบบนี้ค่ะ 5555 # เขิล เพราะแบบนี้จะจับพวกนักอ่านนิยายทำนองนี้ได้ค่ะ โครงเรื่อง/การดำเนินเรื่อง ( 26/30 ) : เป็นพลอตเรื่องที่แปลก.. แต่ไม่ถึงขั้นไม่เคยเห็นมาก่อนรักระหว่างยมทูตกับเทพธิดา รักที่เต็มไปด้วยขวากหนามถ้าผ่านไปได้ก็จะมีความสุข ถ้าไม่ก็จะกลายเป็นความทุกข์ขื่นขม แต่ก็โอเคค่ะ >< การดำเนินเรื่องน่ารักดีค่ะช่วงแรกๆ แต่หลังๆ แงงง การบรรยาย ( 28/30 ) : ชอบการบรรยายที่ละเอียดค่ะ สามารถมองเห็นภาพได้ชัดเจนดี บทสนทนาของทั้งยมทูตและเทพธิดาอ่านแล้วละมุนละไม เหมือนแฝงอารมณ์ฟุ้งๆ หวานๆ คาแร็กเตอร์ ( 25/30 ) : ไม่แปลกใหม่เท่าไหร่ ยมทูตเย็นชาที่ถูกละลายนิสัยด้วยเทพธิดาสดใส ความสบายตา ( 8/10 ) : ตัวใหญ่สะใจมากค่ะ >< 5555 # ขอบคุณที่ฝากค่ะ > อ่านน้อยลง
แก้วน้ำสีฟ้า | 13 ส.ค. 58
-
1
-
1
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น